Daw gilimot, nawala, ug nahikalimtan mo na sa dayon
Ang himno ug awit sa atong damgo nga gi hiklib ko karon
Kay ang mga tipasi sa kagahapon daw kini haghagonon
Nga nagahaploy sa akong kalawasan tim-os nga handomon
Sa matag hapon, ania ako, kanonay nagahandoraw
Sa mga bito-on matag subang sa bulan sa kagabhi-on
Lab-as pa sa akong panumdoman kong akong batbaton
Ang imong mga panaad nga gi hapnig ko lang sa hilom
Kini ang gahatag ug hagit nga ako ni-a magapadayon
Sa pagdumdom, sa mga panaad tang buhi ug bahandianon
Nga budhian ta sa atong kinabuhi kong kinahanglanon
Kanako pabilo nga ning subang gabuhi kanako sa dayon
Ug kay ngano, unsa; tugutan ta ba sila nga bulagon kita?
Ang akong pagka ulipon ug pagkatimawa kasal-anan ba?
Sa mata sa diyos patas kitang tanan, walay labaw o bathala
Pero kay gikatakda ka sa usa nga kanila may importansiya
Kay sila na silaw sa salapi nga gihambin nga ilang gibandira
Ania, panahon sa subang sa bulan, gitakda inyong panaghiosa
Paminawa, bati-a ang pagdangoyngoy sa akong kasingkasing
Sa kamingaw pabiling gaantos daw gipangilaba sa hangin
Hain na, o asa na, ug na unsa na ang gipanompa-an tang duha
Pabilin kong gi balaan sa hilom ang langitnon tang gugma
Ug sa akong kahingawa, o ngano ba, nganong galo-ib ka?
Sa pagsubang sa bulan, ning akong lubnganan, ako pasaylo-a.
Edgar Rendon Eslit
http://www.poemhunter.com/poem/sa-pagsubang/
