EY ŞÛH-İ CEFÂ-PÎŞE BIRAK VÂZ-I CEFÂYI
Ey şûh-i cefâ-pîşe bırak vâz-ı cefâyı
Vazgeç bu sitemden takın etvâr-ı vefâyı
Güldür güzelim bizleri ağlat hüsemâyı
Sâyende senin tâ sürelim zevk-û sâfâyı
Sen gitgide âfet-i devrân olacaksın
Canlar yakacak âteş-i sûzân olacaksın
Bilmem ne zaman derdime dermân olacaksın
Çağın geçecek sonra perişân olacaksın
Makam: Uşşâk
Beste: Kanûnî Hacı ÂRİF BEY
Güfte: Mehmet SÂ’DÎ BEY
ŞÛH-İ CEFÂ: Cefâkâr güzel
CEFÂ-PÎŞ (pîşe): Cefâyı; huy, sanat edinmiş zâlim, gaddar
ŞÛH-İ CEFÂ-PÎŞE: Cefâyı; huy, sanat edinmiş zâlim güzel.
PÎŞE: a) San’at, b) İş, amel, c) Alışmış, huy edinmiş, alışkanlık, âdet
ETVÂR: Tavırlar, haller, davranışlar
HÜSEMÂ: Muhalifler, karşı taraflar, hasımlar. Adüvler, düşmanlar
ÂFET-İ DEVRÂN: Zamânın en güzeli, dünyânın en güzeli
ÂTEŞ-İ SÛZÂN: Yakıcı ateş
(BİR TATLI HUZUR-2008)
